دکل های فلزی ۳ ویا ۴ پایه به صورت مشبک هستند که به کمک اعضای تشکیل دهنده خود (لوله و نبشی) به شکل خرپایی به یکدیگر متصل می شوند. این دکل ها به این دلیل خودایستا نامیده می شوند که با تکیه بر پایه های اصلی خود با شیب مشخصی بالا می روند و بدون سیم های مهار و یا هر گونه المان کمکی دیگری تعادلشان حفظ می شود. قطعات دکل خودایستا از نبشی، لوله و ناودانی ساخته می شوند که به وسیله پیچ و مهره ویا جوش به یکدیگر متصل می شوند. قبل از ساخت دکل خودایستا می بایست شرایط محیطی مانند وزش باد منطقه، میزان دید وهمچنین نوع و تعداد آنتن هایی که بر روی آن نصب می شود در طراحی در نظر گرفته شود . در ادامه به بررسی انواع دکل خودایستا خواهیم پرداخت.
دکل خود ایستا سه پایه
این نوع دکل از سه پایه اصلی ساخته می شود که پایه های اصلی از لوله ای و یا نبشی ساخته میشود . مزیت این نوع از دکل ها نسبت به نوع چهارپایه عبارت است از : اشغال فضای کمتر و قیمت پایین تر آن می باشد. همچنین از این سازه بیشتر برای نصب آنتن های مخابراتی و نظامی استفاده می شود.
دکل خود ایستا چهار پایه
این سبک از دکل خودایستا از چهار پایه ساخته شده که معمولا قطعات دکل از نبشی ساخته می شود. مزیتی که این نوع دکل نسبت به نوع سه پایه دارد، ظرفیت بیشتر، استقرار بهتر و درنتیجه برای دکل ها با ارتفاع زیاد، مناسب تر است. دکل خودایستا چهارپایه بیشتر در صنایع نفت، پتروشیمی، گاز و ارتباطات زیر ساخت مورد استفاده قرار میگیرد.